Biblia

G1785

G1785

Diccionario Strong

ἐντολή

entolé

de G1781; mandamiento, orden, i.e. prescripción autoritativa: mandamiento, mandar, orden, ordenamiento.

—-

Diccionario Tuggy

ἐντολή, ῆς, ἡ. Mandato, orden, mandamiento, instrucción. A.T. בְּרִית , 1Re 11:11. דָּבַר , Jer 19:15. חֹק 1Re 3:14. הֻקָּה , Eze 18:21. La mayoría de las veces מִצְוָה , Mal 2:1. מִשְׁפָּט , Deu 11:1. פִּקּוּדִים , Sal 118:173(Sal 119:173). קוֹל , Jos 5:6. תּוֹכַחַת , Pro 15:5. תּוֹרָה , 2Cr 30:16. הַתּוֹרָה דִּבְרֵי , Deu 17:19. טְעֵם , Dan 3:12. יָד , 2Cr 29:25. N.T. Mandato, orden, mandamiento, instrucción.

A) De autoridad divina.

1) De la ley del Antiguo Testamento: Mat 5:19; Mat 19:17; Mat 22:36; Mat 22:38; Mat 22:40; Mar 10:5; Mar 10:19; Mar 12:28; Mar 12:31; Luc 18:20; Luc 23:56; Rom 7:8-10; Rom 13:9; 1Co 7:19; Efe 2:15; Efe 6:2; Heb 7:16; Heb 7:18; Heb 9:19; Rev 12:17; Rev 14:12.

2) De Dios a Cristo: Jua 10:18; Jua 12:49-50; Jua 15:10.

3) Los preceptos de Jesús: Jua 13:34; Jua 14:15; Jua 14:21; Jua 15:10; 1Co 14:37; 1Jn 3:22-24.

4) Del Cristianismo, como «una nueva ley»: 1Ti 6:14; 2Pe 2:21; 2Pe 3:2.

B) De los hombres: Luc 15:29; Jua 11:57; Hch 17:15; Col 4:10; Tit 1:14.

—-

Diccionario Swanson

(Swanson 1953)

ἐντολή (entolē), ῆς (ēs), ἡ (hē): s.fem.; ≡ DBLHebr 5184; Strong 1785; TDNT 2.545-LN 33.330 mandamiento, mandato, orden (Mat 5:19; Mar 10:19; Luc 15:29; Jua 13:34; Hch 17:15; Rom 7:8; 1Co 14:37; Efe 2:15; Col 4:10; Tit 1:14; 2Pe 2:21)

—-

Diccionario Vine NT

entole (ἐντολή, G1785), relacionado con B, Nº 3, denota, en general, una orden, encargo, precepto, mandamiento. Es el término más frecuente, y se usa de preceptos morales y religiosos (p.ej., Mat 5:19). Es frecuente en los Evangelios, especialmente en Juan y en sus epístolas. Véanse también, p.ej., Hch 17:15; Rom 7:8-13; Rom 13:9; 1Co 7:19; Efe 2:15; Col 4:10. Véase ORDEN.

Fuente: Varios Autores